Golden gate bridge, The Giants en hash cookies!
Door: Karen
Blijf op de hoogte en volg Karen
05 November 2012 | Verenigde Staten, San Francisco
Na 3 weken lijkt alles zo vanzelfsprekend hier. Ik vind mijn weg hier zonder 4x verloren te geraken (na 3x ben ik er altijd), ik voel me zo op mijn gemak in mijn gastgezin en ik maak praatjes met “the locals” op straat of op de metro.
Zo gebeurde ook toen ik onderweg was naar een waterpijpcafé in het centrum. Vriendelijk als ik ben glimlach ik naar bijna iedereen die ik tegenkom. De metro was zo goed als leeg maar toch besloot een erg dikke Amerikaan naast mij te komen zitten. Toen hij bijna op mijn schoot zat besefte ik dat ik misschien toch niet had moeten glimlachen. Van zodra hij wist dat ik van België was, werd hij erg enthousiast. “Dat is zo dichtbij Amsterdam, geweldig! Ik maak koekjes die ze ook graag in Amsterdam eten!” Nieuwsgierig vroeg ik hem of hij een winkeltje had in SF maar hij reageerde lachend dat hij ze enkel in clubs en op straat verkocht en dat Bob Marley zijn koekjes wel zou lusten. Hij haalde zijn koekjes boven en vroeg of ik er eentje wou voor $5. Ik maakte hem duidelijk dat ik net gegeten had en dus niet zo’n honger had. Echt heel dom als ik er nu over nadenk want ik had dus écht niet door wat voor koekjes dit waren. De passagier achter mij had ons gesprek gevolgd en vroeg of hij dit koekje mocht kopen. Het enige wat ik kon denken was “amai die moet honger hebben, een stom klein koekje voor $5! Gekke Amerikanen.” Pas toen hij vroeg of het koekje superlight of medium was rinkelde er een belletje bij mij. Voor deze koekjes moet je geen honger hebben, je krijgt er honger van! Ineens begreep ik ook waarom hij geen winkeltje begon in SF. Daarna heb ik toch moeten lachen met hoe dom het was dat ik helemaal niet doorhad waarover hij bezig was.
Maandag wandelde ik op de Golden gate bridge maar ik kon evengoed op de brug van het kanaal in Rekem geweest zijn. Kon echt niks zien, er was alleen maar mist. Zaterdag (gisteren dus) ben ik terug gegaan en heb ik een fiets gehuurd en daarmee heb ik de brug overgestoken! Het was supermooi weer gelukkig maar het was wel een zware, steile fietstocht. Voor de 1e keer sinds 3 weken sprak ik Nederlands met iemand van Zonhoven! Hij is 3 weken geleden verhuisd naar SF en werkt hier nu. Het was enorm raar maar heel leuk om voor de 1e keer in 3 weken Nederlands te praten, en dan nog wel met een Limburger! Met reuzehonger probeerden we daarna “In&out”, zoiets als McDonalds en erg bekend in de Verenigde Staten. Ik vond het niet zo lekker, de frietjes waren precies maar een halve seconde gebakken.
Aangezien The Giants (baseballteam SF) de Worldcup gewonnen hadden, werd er op Halloween een parade georganiseerd waarin alle spelers passeerden. Vanuit de hoge ramen van school hadden we een geweldig zicht op het massale volk en op de knappe spelers! Daarna vierden we Halloween, wat echt geweldig was hier! Ik heb superveel snoep aan kindjes gegeven, voelde me net sinterklaas. Toen ik niets meer over had kreeg ik alleen maar kwade blikken van hen. In het Nederlands zei ik: “wees blij, gij hebt al genoeg snoep gehad zo te zien!” maar daar kreeg ik om de één of andere reden geen reactie op.
Met een cablecar heb ik de meest kronkelige straat gedaan (op Lombard street). Hier zou ik nooit willen autorijden maar het was wel een mooi straatje om te zien. Verder ben ik naar Fisherman’s wharf geweest en naar Dolores park aangezien het weer super was. Rosa & Sebastian (klasgenootjes) gingen terug naar huis dus zijn we vrijdag goed op stap geweest in The Grand, een club hier. Jongens betaalden $20 en meisjes geraakten voor de verandering gratis binnen. Om een shotje te drinken betaalde je al $10 dus het was best een prijzige avond want moest ook met de taxi naar huis. Degenen die mijn reis willen sponsoren mogen hieronder altijd mijn rekeningnummer vragen :)
Vandaag werd ik gevolgd door een vreemde 55-jarige kerel in the Asian art museum. Hij wilde alles van mij weten en vroeg of we misschien vanavond iets konden doen samen. Hij wilde ook mijn Facebook maar ik zei dat ik dat raar vond en liever niet wilde. Erg verbaasd vroeg hij waarom niet.“Because I don’t know you sir…” maar al snel realiseerde ik mij dat dat mij geen hol zou uitmaken wanneer hij knap en Amerikaans was. Dan zou ik mijn gsm nr geven, adres, facebook, e-mailadres, zelfs het gsm nummer van mama en papa voor als hij het mijne zou verliezen.. :p JUUUST KIDDING maar toch maar geen Ronald Janssenke voor mij vanavond! Liever op mijn kamer nu wat studeren en voor mijn blog schrijven :)
Tot volgende week!
Zo gebeurde ook toen ik onderweg was naar een waterpijpcafé in het centrum. Vriendelijk als ik ben glimlach ik naar bijna iedereen die ik tegenkom. De metro was zo goed als leeg maar toch besloot een erg dikke Amerikaan naast mij te komen zitten. Toen hij bijna op mijn schoot zat besefte ik dat ik misschien toch niet had moeten glimlachen. Van zodra hij wist dat ik van België was, werd hij erg enthousiast. “Dat is zo dichtbij Amsterdam, geweldig! Ik maak koekjes die ze ook graag in Amsterdam eten!” Nieuwsgierig vroeg ik hem of hij een winkeltje had in SF maar hij reageerde lachend dat hij ze enkel in clubs en op straat verkocht en dat Bob Marley zijn koekjes wel zou lusten. Hij haalde zijn koekjes boven en vroeg of ik er eentje wou voor $5. Ik maakte hem duidelijk dat ik net gegeten had en dus niet zo’n honger had. Echt heel dom als ik er nu over nadenk want ik had dus écht niet door wat voor koekjes dit waren. De passagier achter mij had ons gesprek gevolgd en vroeg of hij dit koekje mocht kopen. Het enige wat ik kon denken was “amai die moet honger hebben, een stom klein koekje voor $5! Gekke Amerikanen.” Pas toen hij vroeg of het koekje superlight of medium was rinkelde er een belletje bij mij. Voor deze koekjes moet je geen honger hebben, je krijgt er honger van! Ineens begreep ik ook waarom hij geen winkeltje begon in SF. Daarna heb ik toch moeten lachen met hoe dom het was dat ik helemaal niet doorhad waarover hij bezig was.
Maandag wandelde ik op de Golden gate bridge maar ik kon evengoed op de brug van het kanaal in Rekem geweest zijn. Kon echt niks zien, er was alleen maar mist. Zaterdag (gisteren dus) ben ik terug gegaan en heb ik een fiets gehuurd en daarmee heb ik de brug overgestoken! Het was supermooi weer gelukkig maar het was wel een zware, steile fietstocht. Voor de 1e keer sinds 3 weken sprak ik Nederlands met iemand van Zonhoven! Hij is 3 weken geleden verhuisd naar SF en werkt hier nu. Het was enorm raar maar heel leuk om voor de 1e keer in 3 weken Nederlands te praten, en dan nog wel met een Limburger! Met reuzehonger probeerden we daarna “In&out”, zoiets als McDonalds en erg bekend in de Verenigde Staten. Ik vond het niet zo lekker, de frietjes waren precies maar een halve seconde gebakken.
Aangezien The Giants (baseballteam SF) de Worldcup gewonnen hadden, werd er op Halloween een parade georganiseerd waarin alle spelers passeerden. Vanuit de hoge ramen van school hadden we een geweldig zicht op het massale volk en op de knappe spelers! Daarna vierden we Halloween, wat echt geweldig was hier! Ik heb superveel snoep aan kindjes gegeven, voelde me net sinterklaas. Toen ik niets meer over had kreeg ik alleen maar kwade blikken van hen. In het Nederlands zei ik: “wees blij, gij hebt al genoeg snoep gehad zo te zien!” maar daar kreeg ik om de één of andere reden geen reactie op.
Met een cablecar heb ik de meest kronkelige straat gedaan (op Lombard street). Hier zou ik nooit willen autorijden maar het was wel een mooi straatje om te zien. Verder ben ik naar Fisherman’s wharf geweest en naar Dolores park aangezien het weer super was. Rosa & Sebastian (klasgenootjes) gingen terug naar huis dus zijn we vrijdag goed op stap geweest in The Grand, een club hier. Jongens betaalden $20 en meisjes geraakten voor de verandering gratis binnen. Om een shotje te drinken betaalde je al $10 dus het was best een prijzige avond want moest ook met de taxi naar huis. Degenen die mijn reis willen sponsoren mogen hieronder altijd mijn rekeningnummer vragen :)
Vandaag werd ik gevolgd door een vreemde 55-jarige kerel in the Asian art museum. Hij wilde alles van mij weten en vroeg of we misschien vanavond iets konden doen samen. Hij wilde ook mijn Facebook maar ik zei dat ik dat raar vond en liever niet wilde. Erg verbaasd vroeg hij waarom niet.“Because I don’t know you sir…” maar al snel realiseerde ik mij dat dat mij geen hol zou uitmaken wanneer hij knap en Amerikaans was. Dan zou ik mijn gsm nr geven, adres, facebook, e-mailadres, zelfs het gsm nummer van mama en papa voor als hij het mijne zou verliezen.. :p JUUUST KIDDING maar toch maar geen Ronald Janssenke voor mij vanavond! Liever op mijn kamer nu wat studeren en voor mijn blog schrijven :)
Tot volgende week!
-
05 November 2012 - 09:20
Sofie:
Zalig van die koekjes :D Ik zie u daar echt al doen, 'huh nee ik heb geen honger' :D
Alles klinkt echt super nice, ook van je vorige post dat gospel koor in die kerk, ik ben in New york ook naar zo een mis geweest en ik vond dat ook echt geweldig, die zijn zo blij en allemaal door elkaar aan het doen en aan het praten, zouden ze inderdaad eens een voorbeeld aan kunnen nemen.
Ik had je halloweenpak trouwens ook wel willen zien, kon het die van ons overtreffen?
Geniet er nog van, en wees voorzichtig met die vreemde knullen die je overal ontmoet, wees maar niet te gul met je nummer :D -
05 November 2012 - 10:12
Sophie:
Hahahaha Karen :D dat van die koekjes, kan er mij ook al iets bij voorstellen!
Klink allemaal heel fijn daar. Ben blij dat ge het daar zo goed naar uw zin hebt.
Ma als ik u was zou ik toch niet meer zoooo vriendelijk zijn tegen iedereen ;)
xxxxxxxxxxx -
05 November 2012 - 10:20
Lise:
HAHA ge zijt een schaapke :D
Ik zie net ook dat we dezelfde halloweenoutfit hadden, nice :D
Ge valt btw precies wel in de smaak bij de Amerikanen!
Geniet nog van SF, het ziet er allemaal geweldig leuk uit!!!!
Hopelijk tot shnel op skype! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
06 November 2012 - 08:57
Je Echte Mam:
Hey,
Was al aan het uitkijken naar je nieuw reisverslag en ja hoor het is weer de moeite :)
Precies alsof ik langs je in de bus zit en ik zelf je verhaal mee maak....maar ik ben er niet bij om je
te hoeden tegen die vreemde mannen !!!Dat zal je zelf moeten doen zo ver van Belgium
En met van dat kaliber mannen zeker niet terug naar Rekem komen hoor!!!!!
Poen mama
-
15 November 2012 - 12:39
Stefanie:
Hey meid,
Echt geweldig om al die verhaaltjes te lezen :). Ik kijk al uit naar het volgende. Echt schitterend om te zien dat zelfs in America echt typische 'karen verhalen' gebeuren ;)!!
tot snel meid
xx -
27 November 2012 - 22:12
Sabine:
Hey Karen,
Jij geniet daar met volle teugen als ik dat zo lees! Sjiek!
Dit is toch echt wel een superervaring. Geniet ervan.
Groetjes, Sabine Kuijpers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
