Vlucht naar San Francisco

Ik ben zo blij dat ik op het vliegtuig zit richting San Francisco! Niet alles liep zoals gepland. De afgelopen dagen leek iedereen opgefokt, behalve ikzelf dan. Zoals ik thuis gisteren al zei: als ik naar Walibi zou gaan zou ik meer zenuwen hebben dan nu. Vandaag ben ik toch van mening veranderd. Om middernacht heb ik mama en papa nog uit bed gehaald omdat ik mijn kaarten nergens kon vinden. Ik had papa een kopie laten nemen van al mijn belangrijke documenten (bank-, siskaart, pas etc) en toen hij mij deze teruggaf had ik ze natuurlijk maar snel ergens gestoken. In het donker en in de kou hebben we in de auto gezocht, alles verschoven, mijn kamer overhoop gegooid (maar er was eigenlijk geen verschil te zien met daarvoor) en in de living alles ondersteboven gehaald. Na een uur was ik het gelukkigste meisje ter wereld: ik had al mijn kaarten in mama’s portefeuille gestoken.

De rit naar Zaventem was voorbij voordat ik het wist. Had het natuurlijk druk met alle sms’jes lezen van de leukste vriendjes en vriendinnetjes :). In Zaventem wilde ik inchecken waarop de stewardess zei dat er al een andere Karen Scheelen in Barcelona had ingecheckt voor de vlucht naar San Francisco. Ik zocht een verborgen camera maar vond er helaas geen.

De mevrouw aan de balie zei dat het wel in orde zou komen maar dat we misschien met 2 personen aan 1 stoel zouden staan. Kan ook leuk zijn dacht ik, want op ksj won ik regelmatig de stoelendans. Eens aangekomen in Londen moest ik mij sowieso al haasten, ik had maar 2 uur en dan vertrok mijn vliegtuig naar San Francisco al. Ze hebben mij echt 45 minuten aan de kant gehouden omdat die andere Karen Scheelen al had ingecheckt. Toen ik eindelijk verder mocht en mijn reisdocument af gaf reageerde de stewardess: “Gate A10 is really far you need to start running right now or you won’t make it!” Hoewel mijn conditie al beter is geweest heb ik het toch gehaald.

Mijn eerste indruk van het vliegtuig was “wooow!!” Ik kwam binnen en het was precies zoals Lise, Tom Mazur etc gezegd hadden. Veel plaats en iedereen een eigen tv-schermpje! Met een brede glimlach lachte ik naar elke persoon die al zat. Totdat ik zag dat dit 1e klas was waar ik door liep en 2e klas er helemaal niet zo uitzag! Oké ik heb een eigen schermpje maar het is hier echt wel even krap als bij Ryanair alleen zijn er veel meer plaatsen.

Ondertussen zijn we enkele uren later. Lise, ik ben nooit bang geweest op een vliegtuig maar vandaag wel. Uw angst is terecht :p We hebben abnormaal veel turbulentie meegemaakt. De stewards kwamen niets zeggen, ze bleven achter de gordijnen wat nog voor meer paniek zorgde. Ik hoorde niet bij de schreeuwers of de weners (wonder boven wonder) maar we moesten ons echt vasthouden aan de stoel voor ons. Ik was net naar de toiletten aan’t wandelen toen de turbulentie opkwam. Ik wilde niet op mijn bek gaan dus ben niet naar wc geweest maar snel terug gaan zitten. De persoon naast mij was echter wel op de wc toen. Zij is pas na 3 uur terug naast mij komen zitten, ik dacht dat ze achteraan zat door de turbulentie omdat niemand meer mocht opstaan. Helaas zat ze op het toilet en heeft ze haar hoofd gestoten, moeten overgeven en nu zit ze lijkbleek naast me. Ze vliegt al 20 jaar met deze maatschappij en zei dat ze nog nooit zoiets had meegemaakt. Op het toilet was ze aan’t bidden om haar 3 jarig dochtertje terug te zien. Van de stewardessen kreeg ze te horen dat de turbulentie echt heel erg was en dat zij niets mochten komen zeggen omdat de piloot wist dat er dan teveel paniek gezaaid zou worden. Ik had dit zo graag willen filmen, was zo gek om iedereen zo bang te zien en zo omhoog te zien gaan maar ja dat leek me niet zo’n slim plan.

Al degenen die dachten, ik lees dit nu zodat ik weet hoe het in San Francisco is: pech gehad, ik ben er nog niet :) Ik verveel me gewoon op het vliegtuig!

C ya!!!