Weeskindjes in Thailand, ladyboys en diarree
Door: Karen
Blijf op de hoogte en volg Karen
04 Juni 2013 | Thailand, Singburi
No worries, over dat laatste ga ik absoluut niet schrijven. Is gewoon om wat minder lezers aan te trekken, ben veel te populair aan het worden en weet niet hoe met al die aandacht om te gaan. Gelukkig ben jij een doorzetter en heeft het woord ‘diarree’ je niet afgeschrikt! Het enige wat ik er toch over kwijt wil: in Thailand gebruiken ze geen toiletpapier. Er hangt wel een soort tuinslang te bengelen en er is ook een bak vol met water met een klein bakje in. Na heel wat discussies bleek mijn theorie niet te kloppen. Deze tuinslang dient niet als wc-borstel maar om je gat mee schoon te maken. De bak water met een kleiner bakje in dient om door te spoelen. Thai Austin vertelde mij dat wc-papier erg onhandig zou zijn in dit weer. Plakt alleen maar aan je poep. Anyway, ik heb continu een rol wc-papier in mijn handtas. En als ik het dan toch vergeet… zit ik in de shit :)
Sydney was serieus aan het afkoelen toen ik vertrok, zo’n 16 graden en toen ik in Bangkok aankwam was het ineens 35 graden en zo benauwd. Oefende al wat Thaïs met de buschauffeur zodat ik (zoals gewoonlijk) een goede indruk kon nalaten. Mijn 1e woordje was dan ook: “sawadie kha” = “dankuwel”. Superhandig dat meisjes ‘kha’ zeggen en jongens ‘krab’. Weet ik ineens of hij/zij als meisje of jongen beschouwd wil worden. Want geslachten herkennen, daar ben ik nog niet zo sterk in. Zo bleek op mijn 1e dag in de introductieweek met 8 andere vrijwilligers in Singburi. Non, Yaa en Austin gingen mee als begeleiders. Yaa gooide serieus wat make up op haar ronde gezichtje in de morgen maar ik vond dat gewoon typisch Aziatisch om zo perfect opgetut te zijn. We bezochten tempels in Ayutthayya, zagen een olifant kunstjes doen, leerden meer over de Boeddhistische godsdienst en bezochten verschillende leuke marktjes. Ze was niet de beste autobestuurder, waardoor ik aan Austin vroeg: “Waarom laat jij Yaa eigenlijk rijden? Zitten hier met 2 kerels en dan moet de vrouw rijden?”Hij keek me echt aan alsof ik een Europeaan was en begon daarna te lachen. “This is not a girl, Karen… have you ever heard of a ladyboy?” Ik kwam niet meer bij. Nu dat ik het weet, snap ik niet hoe ik mij ooit heb kunnen vergissen.
Het feit dat ik een Europeaan ben is trouwens wel speciaal. Word in Singburi behandeld als een prinses en in de supermarkt kwam een meisje van 17 vragen of ze mij een hand mocht geven. Heb dan ineens ook maar een foto met handtekening gegeven en haar mijn boodschappen laten dragen.
De introductieweek was heel erg plezant. We zitten met zo’n 30 vrijwilligers in Twin house, een soort ‘hostel’ maar enkel voor vrijwilligers in Sing buri. Hier tegenover is een bar voor ons, waar ik pintjes aan €1 (finally!) kan drinken of een Mai Thai cocktail kan uitproberen. Kim is nog maar 12 jaar en werkt hier elke dag na school tot 23 uur met zijn adoptieouders. Chapperdepeau. De kamers zijn echt dik in orde, eerst ikke natuurlijk een beetje klagen over hoe hard de matras wel niet is en het feit dat er alleen koud water is en blablabla maar nu is dit echt een hotel voor mij. Omdat ik schooltjes en weeshuizen bezocht heb. Wat zou ik de kindjes graag in mijn kamer hier laten slapen…
Er zijn 2 weeshuizen in Singburi, in eentje heb ik maar 2 dagen gewerkt en in het andere ben ik nog bezig. In Samaki is het muziekproject afgerond. Vrijwilligers hebben 5 maanden aan een muziekkamer gewerkt en wij mochten helpen met de laatste opkuis, instrumenten te kopen en te verven. De kinderen waren echt mega enthousiast en sommigen konden zelfs al wat gitaar spelen en steelden dus echt de show. We bleven hier ook een nachtje slapen (het weeshuis is 40 minuten van Twin house). Na het werken en spelen werden we in de watten gelegd. Kreeg een doek rond me heen, kleren uittrekken en de douche in. Ze wasten mijn haar, mijn lichaam en giechelden constant. Aanbieden om je te wassen, volgens mij is dit de Thaise manier om te tonen dat je wel heel erg stinkt. Ze zijn op elk gebied ontzettend vriendelijk en respectvol. De kindjes gaven ons eten, dan wasten ze alles voor ons af, ’s avonds maakten ze onze bedden en om 22 uur lag ik te snurken. Met een muggennet over ons, en babypoeder op ons lichaam tegen het zweten. Niet min hoor, die kamers waar ze in slapen en met een megadun matje op de grond. Om 5 AM ging het licht aan en METEEN ruimden ze de hele kamer weer op. Ik lag nog half te slapen toen het matje onder mij al verdween. Zij al vol met energie en ik nog aan het dromen over mijn koninginnehapje met frietjes.
Het andere weeshuis waar ik nu werk is wel compleet verschillend. Toiletten daar zijn echt gruwelijk, de douche is één grote bak waar ze allemaal samen in kunnen zitten. Er zijn daar ook veel te veel kindjes voor zo’n kleine plaats, 270 weesjes. Sommigen komen van de hill tribes en spreken daarom zelfs niet echt Thai. Laat staan dat ze iets begrijpen in het Engels. Het is geweldig hoeveel je toch kan duidelijk maken met gebaren. De 1e dag hier was ik echt niet goed van hoe vies en oud het in dit weeshuis is. Er zijn 10 toiletten voor 270 kinderen en er zaten larven op het toilet, diarree ernaast… vreselijk voor deze kindjes. Ik vind het ook zo jammer dat er geen recycleringssysteem is in Thailand zoals ik dat gewoon ben. Hier ruim je op en een dag later is het weer hetzelfde. Ze weten niet waar het afval te gooien dus branden ze het de helft van de tijd op, gewoon naast het weeshuis. Ik zie dat er zoveel moet gebeuren in dit weeshuis maar waar te beginnen…
Elk weeshuis behoort tot een tempel. Die tempels zien er altijd geweldig uit, perfect en zo gedetailleerd. Al het geld gaat naar religie, maar waar is dat niet zo… Is frustrerend om te zien. We hebben ook samen gelegd om tandpasta, zeep, shampoo en een ijsje te kopen voor de kindjes in het armste weeshuis. Bedankt aan mijn vriendinnetjes hiervoor Het was ongelofelijk chique om hun gezichtjes te zien. Het is hier zo goedkoop dus we konden echt voor elk kindje van de 270 iets kopen. Er moet nog heeeeel veel gebeuren maar weet zeker dat er echt hard gewerkt wordt aan een betere toekomst voor deze schattige kindjes!
Aan de barvrouw had ik gevraagd of ik met haar mocht opstaan om de monniken te zien in de ochtend. Vond ze helemaal prima, dus om 5u30 mijn bedje uit en slaapwandelend naar de bar. Ze had eten klaar voor de 3 monniken die langskwamen. Ik had ook wel zin in een goed ontbijtje maar moest me inhouden. Eva en ik schepten de rijst op (elke monnik één lepel) en de rest ging in een grote kom om de armen in de buurt ook eten te geven. Dan gingen we op onze knieën zitten en beden zij voor ons. Ben er zeker van dat ze iets zeiden van: “Welkom stomme Europeanen en geef me nu maar eten” maar ik boog toch maar vriendelijk mijn hoofd en zei “Sawadie khaaa.” Monniken mogen ‘zogezegd’ geen geld aanraken maar het is wel gezellie hoe dat ik ze altijd in de shoppingcentra zie met smartphones. Je kan ook zomaar monnik worden waardoor niet iedereen het hier zo op heeft. Ik vond het wel echt super dat ik dit mocht meemaken en de hele buurt was echt buiten om ze eten te geven!
Ik vind Thailand na 2 weken echt al helemaal geweldig. In Bangkok is het supertoeristisch maar daarbuiten spreekt men amper Engels. Het was ook heel fijn om tijdens ons vrij weekend naar Bangkok te gaan en te chillen in een fancy hotel op Khao san road. Het 2e weekend gingen we met de hele bende naar de watervallen 2 uur hier vandaan. Zagen een geweldige reggae band op in Kanchanaburi. Ben soms wel al wat ziek geweest van het eten maar dat hoort erbij, net zoals de fucking rode mieren en de vele muggen zeker.
Om 5u word ik steeds wakker omdat dan het radioprogramma begint dat hier op de hele straat met luidsprekers wordt afgespeeld. Ken de Thaise liedjes al uit mijn hoofd en er wordt ook veel gebeden op deze zender. In de douche zit het echt vol met gecko’s en gister zag ik een megagrote schorpioen de straat eventjes oversteken. Verder is het redelijk kalm hier, in de afgelopen twee weken heb ik namelijk ‘maar’ één accident gezien. Er lag een man naast het water met misschien 100 man rond hem heen. Toen we aan onze bestuurder vroegen hoe dat deze man gestorven was zei hij: “Oh don’t know, maybe accident but probably killed or shot”. We horen hier ook wel regelmatig wat schoten. De 2e keer toen ik het hoorde rende ik echt mijn kamer in omdat ik het maar niks vond. Dag erna toonde een vrijwilliger mij zijn filmpje over het fantastische vuurwerk dat er die avond plaatsvond. Dat was de 1e keer dat ik wegliep van vuurwerk.
Last but not least: het ETEN is geweldig! Als ontbijt: rijst. Als lunch: rijst. Als avondeten: rijst! Heb al geleerd om niet meer voor ‘spicy’ eten te vragen. Kon mijn lippen en tong niet meer voelen. Het is zo al pikant genoeg hier!
Dat was dan dat. Meeeer dan genoeg voor mijn 1e blogbericht in Thailand. Het is gewoon zo fijn en anders hier dat ik niet kan stoppen met schrijven! Tot snel vriendjes en toi toi toi met de exaampies!!!
Sydney was serieus aan het afkoelen toen ik vertrok, zo’n 16 graden en toen ik in Bangkok aankwam was het ineens 35 graden en zo benauwd. Oefende al wat Thaïs met de buschauffeur zodat ik (zoals gewoonlijk) een goede indruk kon nalaten. Mijn 1e woordje was dan ook: “sawadie kha” = “dankuwel”. Superhandig dat meisjes ‘kha’ zeggen en jongens ‘krab’. Weet ik ineens of hij/zij als meisje of jongen beschouwd wil worden. Want geslachten herkennen, daar ben ik nog niet zo sterk in. Zo bleek op mijn 1e dag in de introductieweek met 8 andere vrijwilligers in Singburi. Non, Yaa en Austin gingen mee als begeleiders. Yaa gooide serieus wat make up op haar ronde gezichtje in de morgen maar ik vond dat gewoon typisch Aziatisch om zo perfect opgetut te zijn. We bezochten tempels in Ayutthayya, zagen een olifant kunstjes doen, leerden meer over de Boeddhistische godsdienst en bezochten verschillende leuke marktjes. Ze was niet de beste autobestuurder, waardoor ik aan Austin vroeg: “Waarom laat jij Yaa eigenlijk rijden? Zitten hier met 2 kerels en dan moet de vrouw rijden?”Hij keek me echt aan alsof ik een Europeaan was en begon daarna te lachen. “This is not a girl, Karen… have you ever heard of a ladyboy?” Ik kwam niet meer bij. Nu dat ik het weet, snap ik niet hoe ik mij ooit heb kunnen vergissen.
Het feit dat ik een Europeaan ben is trouwens wel speciaal. Word in Singburi behandeld als een prinses en in de supermarkt kwam een meisje van 17 vragen of ze mij een hand mocht geven. Heb dan ineens ook maar een foto met handtekening gegeven en haar mijn boodschappen laten dragen.
De introductieweek was heel erg plezant. We zitten met zo’n 30 vrijwilligers in Twin house, een soort ‘hostel’ maar enkel voor vrijwilligers in Sing buri. Hier tegenover is een bar voor ons, waar ik pintjes aan €1 (finally!) kan drinken of een Mai Thai cocktail kan uitproberen. Kim is nog maar 12 jaar en werkt hier elke dag na school tot 23 uur met zijn adoptieouders. Chapperdepeau. De kamers zijn echt dik in orde, eerst ikke natuurlijk een beetje klagen over hoe hard de matras wel niet is en het feit dat er alleen koud water is en blablabla maar nu is dit echt een hotel voor mij. Omdat ik schooltjes en weeshuizen bezocht heb. Wat zou ik de kindjes graag in mijn kamer hier laten slapen…
Er zijn 2 weeshuizen in Singburi, in eentje heb ik maar 2 dagen gewerkt en in het andere ben ik nog bezig. In Samaki is het muziekproject afgerond. Vrijwilligers hebben 5 maanden aan een muziekkamer gewerkt en wij mochten helpen met de laatste opkuis, instrumenten te kopen en te verven. De kinderen waren echt mega enthousiast en sommigen konden zelfs al wat gitaar spelen en steelden dus echt de show. We bleven hier ook een nachtje slapen (het weeshuis is 40 minuten van Twin house). Na het werken en spelen werden we in de watten gelegd. Kreeg een doek rond me heen, kleren uittrekken en de douche in. Ze wasten mijn haar, mijn lichaam en giechelden constant. Aanbieden om je te wassen, volgens mij is dit de Thaise manier om te tonen dat je wel heel erg stinkt. Ze zijn op elk gebied ontzettend vriendelijk en respectvol. De kindjes gaven ons eten, dan wasten ze alles voor ons af, ’s avonds maakten ze onze bedden en om 22 uur lag ik te snurken. Met een muggennet over ons, en babypoeder op ons lichaam tegen het zweten. Niet min hoor, die kamers waar ze in slapen en met een megadun matje op de grond. Om 5 AM ging het licht aan en METEEN ruimden ze de hele kamer weer op. Ik lag nog half te slapen toen het matje onder mij al verdween. Zij al vol met energie en ik nog aan het dromen over mijn koninginnehapje met frietjes.
Het andere weeshuis waar ik nu werk is wel compleet verschillend. Toiletten daar zijn echt gruwelijk, de douche is één grote bak waar ze allemaal samen in kunnen zitten. Er zijn daar ook veel te veel kindjes voor zo’n kleine plaats, 270 weesjes. Sommigen komen van de hill tribes en spreken daarom zelfs niet echt Thai. Laat staan dat ze iets begrijpen in het Engels. Het is geweldig hoeveel je toch kan duidelijk maken met gebaren. De 1e dag hier was ik echt niet goed van hoe vies en oud het in dit weeshuis is. Er zijn 10 toiletten voor 270 kinderen en er zaten larven op het toilet, diarree ernaast… vreselijk voor deze kindjes. Ik vind het ook zo jammer dat er geen recycleringssysteem is in Thailand zoals ik dat gewoon ben. Hier ruim je op en een dag later is het weer hetzelfde. Ze weten niet waar het afval te gooien dus branden ze het de helft van de tijd op, gewoon naast het weeshuis. Ik zie dat er zoveel moet gebeuren in dit weeshuis maar waar te beginnen…
Elk weeshuis behoort tot een tempel. Die tempels zien er altijd geweldig uit, perfect en zo gedetailleerd. Al het geld gaat naar religie, maar waar is dat niet zo… Is frustrerend om te zien. We hebben ook samen gelegd om tandpasta, zeep, shampoo en een ijsje te kopen voor de kindjes in het armste weeshuis. Bedankt aan mijn vriendinnetjes hiervoor Het was ongelofelijk chique om hun gezichtjes te zien. Het is hier zo goedkoop dus we konden echt voor elk kindje van de 270 iets kopen. Er moet nog heeeeel veel gebeuren maar weet zeker dat er echt hard gewerkt wordt aan een betere toekomst voor deze schattige kindjes!
Aan de barvrouw had ik gevraagd of ik met haar mocht opstaan om de monniken te zien in de ochtend. Vond ze helemaal prima, dus om 5u30 mijn bedje uit en slaapwandelend naar de bar. Ze had eten klaar voor de 3 monniken die langskwamen. Ik had ook wel zin in een goed ontbijtje maar moest me inhouden. Eva en ik schepten de rijst op (elke monnik één lepel) en de rest ging in een grote kom om de armen in de buurt ook eten te geven. Dan gingen we op onze knieën zitten en beden zij voor ons. Ben er zeker van dat ze iets zeiden van: “Welkom stomme Europeanen en geef me nu maar eten” maar ik boog toch maar vriendelijk mijn hoofd en zei “Sawadie khaaa.” Monniken mogen ‘zogezegd’ geen geld aanraken maar het is wel gezellie hoe dat ik ze altijd in de shoppingcentra zie met smartphones. Je kan ook zomaar monnik worden waardoor niet iedereen het hier zo op heeft. Ik vond het wel echt super dat ik dit mocht meemaken en de hele buurt was echt buiten om ze eten te geven!
Ik vind Thailand na 2 weken echt al helemaal geweldig. In Bangkok is het supertoeristisch maar daarbuiten spreekt men amper Engels. Het was ook heel fijn om tijdens ons vrij weekend naar Bangkok te gaan en te chillen in een fancy hotel op Khao san road. Het 2e weekend gingen we met de hele bende naar de watervallen 2 uur hier vandaan. Zagen een geweldige reggae band op in Kanchanaburi. Ben soms wel al wat ziek geweest van het eten maar dat hoort erbij, net zoals de fucking rode mieren en de vele muggen zeker.
Om 5u word ik steeds wakker omdat dan het radioprogramma begint dat hier op de hele straat met luidsprekers wordt afgespeeld. Ken de Thaise liedjes al uit mijn hoofd en er wordt ook veel gebeden op deze zender. In de douche zit het echt vol met gecko’s en gister zag ik een megagrote schorpioen de straat eventjes oversteken. Verder is het redelijk kalm hier, in de afgelopen twee weken heb ik namelijk ‘maar’ één accident gezien. Er lag een man naast het water met misschien 100 man rond hem heen. Toen we aan onze bestuurder vroegen hoe dat deze man gestorven was zei hij: “Oh don’t know, maybe accident but probably killed or shot”. We horen hier ook wel regelmatig wat schoten. De 2e keer toen ik het hoorde rende ik echt mijn kamer in omdat ik het maar niks vond. Dag erna toonde een vrijwilliger mij zijn filmpje over het fantastische vuurwerk dat er die avond plaatsvond. Dat was de 1e keer dat ik wegliep van vuurwerk.
Last but not least: het ETEN is geweldig! Als ontbijt: rijst. Als lunch: rijst. Als avondeten: rijst! Heb al geleerd om niet meer voor ‘spicy’ eten te vragen. Kon mijn lippen en tong niet meer voelen. Het is zo al pikant genoeg hier!
Dat was dan dat. Meeeer dan genoeg voor mijn 1e blogbericht in Thailand. Het is gewoon zo fijn en anders hier dat ik niet kan stoppen met schrijven! Tot snel vriendjes en toi toi toi met de exaampies!!!
-
04 Juni 2013 - 17:24
Lise:
Hahahahaa Karen, toen ik het woord diarree zag, heb ik serieus effe getwijfeld om te lezen. Ik dacht dat het het meest vettige verslag ooit zou zijn. Gelukkig valt het nog mee ;)
Klinkt echt super wat ge allemaal meemaakt daar! Ook al zijn het niet altijd de meest positieve dingen. Het is een ervaring die u voor altijd gaat bij blijven!
Effe een fijne pauze gehad door het lezen van uw verslag!:D
xxxxxxxxxxxxxxxxxx -
04 Juni 2013 - 21:45
Nele:
Hey
weer leuk om jouw nieuwe ervaringen te lezen! De reis schiet goed op en binnenkort zie je mama en papa opnieuw. Ik weet dat ook zij hier enorm naar uitkijken!
Nog héél veel plezier met het laatste hoofdstuk van je reis! Geniet ervan!
groetjes! -
04 Juni 2013 - 22:39
Yannick Van Meel:
Karen!
Ik begon al spontaan te lachen met het lezen van de titel. Het gaat u daar goed precies. Echt respect voor alles wat gij daar meemaakt. :D Die 'sawadie kha' doet mij trouwens denken aan een reclamespotje waar ik ff niet op kan komen. Soit, verzorg die Aziaatjes daar nog goed en geniet nog van alle dingen die u de komende weken te wachten staan!
Tot sneeel!
x -
05 Juni 2013 - 17:48
Papa Paul:
Gij zijt zo zot als een deur. Maar wel ferm waarmee ge bezig zijt. Toch wel goed opgevoed precies! -
05 Juni 2013 - 23:15
Fernand Scheelen:
Dag Karen,
Lijkt allemaal heel tof en waardevol te zijn. "Wat zou ik de kindjes hier graag in mijn kamer laten slapen".
Ben je nu ook al tot de katholieke kerk bekeerd?
Heel veel groeten en nu ga ik verder scrabbelen met je pa.
Nand -
06 Juni 2013 - 16:41
Alici :
Ooooooh!!!! Weer echt een super verhaal! Echt respect voor wat je allemaal daar doet! :) geniet nog van alle dagen die je resten! Super leuke foto trouwens voor dat Boeddha gebouw ofzoiets! :D kijk er heeeel hard naar uit om je nog eens vast te pakken!
Kusjes
Alici -
12 Juni 2013 - 09:50
Etienne:
Hoi Karen ,
Ik weet niet of je mij kent ? Ik help mama en papa een beetje met hun voorbereiding van de reis.
Ik merk dat je onder de indruk bent gekomen van het "echte" Thailand. Zelf ben ik meer dan twintig keren in dit land geweest en heb het van Noord naar Zuid doorkruist. Ben dus ook door Isan getrokken en als je weg bent van de toeristische gebieden dan kom je wel andere zaken tegen nietwaar !
Eigenlijk is het goed dat je dit meemaakt . Dan relativeer je ook weer de andere kant van de wereld die je gedaan hebt . Wat een contrast met het dure Australië nietwaar ?
Nu heb ik ook geleerd dat je niet iedereen kan helpen ! Maar als ze zien dat je iets wil doen zijn ze al zo dankbaar . Nu moet je ook geen gewetenswroeging hebben als je straks in een 50€ hotel ligt terwijl je weet wat je met 50€ kan doen voor die kinderen .
Ben er wel zeker van dat de periode in Singburi je voor altijd zal bijblijven. Waarschijnlijk meer indruk zal nalaten dan San Francisco of Australië !
En om met een Thais zinnetje te eindigen : Mai pen Rai !
Sawadeecap .
-
16 Juni 2013 - 05:39
Karen Scheelen:
Echt heel fijn zoveel leuke reacties te krijgen: MERCI! Etienne, mama en papa zijn hier goed aangekomen en het is heel fijn dat je hen zoveel geholpen hebt (en mij dus ook) met vanalles uit te zoeken en veel info te geven! Het is echt een superland, snap helemaal dat je hier zo vaak naar wil terug komen! -
22 Juni 2013 - 13:33
Denise En Wim:
Hoi Karen
Super om je te blijven volgen... maar het vaderland (?) begint wel te lonken... geniet nog van Thailand. Ik ben het helemaal met je eens, het is een superland, met vriendelijke mensen en leuk om te vertoeven.
Je betekent ongetwijfeld heel veel voor de weesjes waar je mee werkt, een lichtpuntje om van te genieten.
Wellicht ben je nu met mama en papa herenigd, doe ze heel veel groeten en we wensen jullie veel plezier samen in dat schitterend land. En geniet straks samen met Valerie verder. Tot in Rekem!
Denise en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
